Τα τραγούδια του Πολυτεχνείου

Πλήθος τα τραγούδια που είναι γραμμένα για να τιμήσουν την ηρωική εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου αλλά και όσων γενικότερα αγωνίστηκαν για να φύγει η Χούντα των συνταγματαρχών, όπως συνηθίζουμε να την ονομάζουμε (1967 - 1974).
Δείτε τους στίχους και ακούστε κάποια από αυτά πατώντας πάνω στον τίτλο:

1) Αρνιέμαι

Σύνθεση, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Μίκης Θεοδωράκης
Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Τραγούδι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου & χορωδία [πρώτη εκτέλεση στον δίσκο «Ο εχθρός λαός» (1975)]
Έργο: Της εξορίας (1976)

Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
οι άλλοι να βαστάνε τα σκοινιά
αρνιέμαι να με κάνουν ό,τι θένε
αρνιέμαι να πνιγώ στην καταχνιά

Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
να είσαι συ και να μην είμαι εγώ
που τη δική μου μοίρα διαφεντεύεις
με τη δική μου γη και το νερό

Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
να βλέπω πια το δρόμο μου κλειστό
αρνιέμαι να ’χω σκέψη που σωπαίνει
να περιμένει μάταια τον καιρό

2) Το σφαγείο ( Το μεσημέρι )                   

Στίχοι:  Μίκης Θεοδωράκης

Μουσική:  Μίκης Θεοδωράκης

            1.         Μίκης Θεοδωράκης   2.        Αντώνης Καλογιάννης                       

            3.         Βασίλης Παπακωνσταντίνου  4.         Μαρία Φαραντούρη                

            5.         Μαρία Ζώη                 6.         Μαρία Δουράκη                     

Το μεσημέρι χτυπάνε στο γραφείο

μετρώ τους χτύπους τον πόνο μετρώ

είμαι θρεφτάρι μ’ έχουν κλείσει στο σφαγείο

σήμερα εσύ αύριο εγώ

Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα

μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ

πίσω απ’ τον τοίχο πάλι θα `μαστε παρέα

τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ

Που πάει να πει

σ’ αυτή τη γλώσσα τη βουβή

βαστάω γερά, κρατάω καλά

Μες στις καρδιές μας αρχιναέι το πανηγύρι

τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ

τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ

Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι

και το κελί μας κόκκινο ουρανό

Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι

και το κελί μας κόκκινο ουρανό

Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα

μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ

πίσω απ’ τον τοίχο πάλι θα `μαστε παρέα

τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ

Που πάει να πει

σ’ αυτή τη γλώσσα τη βουβή

βαστάω γερά, κρατάω καλά

Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι

και το κελί μας κόκκινο ουρανό

Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι

και το κελί μας κόκκινο ουρανό

3) Όταν σφίγγουν το χέρι - 1966      [Gian Piero Testa] [lipsia] [Marco Aurelio Funchal] [curros_mujer]             

Στίχοι:  Γιάννης Ρίτσος

Μουσική:  Μίκης Θεοδωράκης

            1.         Γρηγόρης Μπιθικώτσης                    

            2.         Γιώργος Νταλάρας                

            3.         Χορωδία Τερψιχόρης Παπαστεφάνου       
              

Όταν σφίγγουν το χέρι

ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο

Όταν χαμογελάνε

ένα μικρό χελιδόνι

φεύγει μέσα απ’ τ’ άγρια γένια τους

Όταν σκοτώνονται, όταν σκοτώνονται

η ζωή τραβάει την ανηφόρα

με σημαίες, με σημαίες

με σημαίες και με ταμπούρλα

Η ζωή τραβάει την ανηφόρα

με σημαίες, με σημαίες

με σημαίες και με ταμπούρλα

Όταν σκοτώνονται, όταν σκοτώνονται

η ζωή τραβάει την ανηφόρα

με σημαίες, με σημαίες

με σημαίες και με ταμπούρλα

4) Είμαστε δυο

Ερμηνεία: Αντώνης Καλογιάννης, Στίχοι-Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Είμαστε δυο, είμαστε δυο,
η ώρα σήμανε οχτώ
κλείσε το φως, χτυπά φρουρός,
το βράδυ θά ‘ρθουνε ξανά
έμπα μπροστά, έμπα μπροστά
και οι άλλοι πίσω ακολουθούν
μετά σιωπή και ακολουθεί
το ίδιο τροπάρι το γνωστό

Βαράνε δυο, βαράνε τρεις,
βαράνε χίλιοι δεκατρείς
Πονάς εσύ, πονάω εγώ,
μα ποιος πονάει πιο πολύ
θά ‘ρθει καιρός να μας το πει

Είμαστε δυο, είμαστε τρεις,
είμαστε χίλιοι δεκατρείς
Καβάλα πάμε στον καιρό
με τον καιρό με την βροχή
το αίμα πήζει στην πληγή
ο πόνος γίνεται καρφί

Είμαστε δυο, είμαστε τρεις,
είμαστε χίλιοι δεκατρείς
Καβάλα πάμε στον καιρό
με τον καιρό με την βροχή
το αίμα πήζει στην πληγή
ο πόνος γίνεται καρφί

Ο εκδικητής ο λυτρωτής
είμαστε δυο, είμαστε τρεις
είμαστε χίλιοι δεκατρείς

 

5) Ο δρόμος

Ερμηνεία, Μουσική: Μάνος Λοϊζος, Στίχοι: Κωστούλα Μητροπούλου, Πρώτη εκτέλεση: Σούλα Μπιρμπίλη

Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά
ήταν μια λέξη μοναχά ελευθερία
κι ύστερα είπαν πως την έγραψαν παιδιά

Κι ύστερα πέρασε ο καιρός κι η ιστορία
πέρασε εύκολα απ’ τη μνήμη στην καρδιά
ο τοίχος έγραφε μοναδική ευκαιρία
εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά

Τις Κυριακές από νωρίς στα καφενεία
κι ύστερα γήπεδο στοιχήματα καυγάς
ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
είπανε όμως πως την έγραψαν παιδιά

6) Ένα το χελιδόνι

Ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης, Μουσική Μίκης Θεοδωράκης

Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή
για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή
Θέλει νεκροί χιλιάδες να ‘ναι στους τροχούς
Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.

Θε μου Πρωτομάστορα μ’ έχτισες μέσα στα βουνά
Θε μου Πρωτομάστορα μ’ έκλεισες μες στη θάλασσα!

Πάρθηκεν από μάγους το σώμα του Μαγιού
Το ‘χουνε θάψει σ’ ένα μνήμα του πέλαγου
σ’ ένα βαθύ πηγάδι το ‘χουνε κλειστό
μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσος

Θε μου Πρωτομάστορα μέσα στις πασχαλιές και Συ
Θε μου Πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση

7) Γυρίζω τιςπλάτες μου στο μέλλον

Ερμηνεία: Χ. & Π. Κατσιμίχας, , στίχοι, μουσική: Διονύσης Τσακνής

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
αφού η ιστορία σας ανήκει
σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε

Στ’ αυτιά μου δεν χωράνε υποσχέσεις
το έργο το ‘χω δει μη με τρελαίνετε
το πλοίο των ονείρων μου με πάει
σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε

Μένω μονάχος στο παρόν μου
να σώσω οτιδήποτε – αν σώζεται -
κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου
συνένοχο στο φόνο δε θα μ’ έχετε

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
το κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα σας
ξεγράψτε με απ’ τα κατάστιχά σας
στον κόπο σας δεν μπαίνω και στα έργα σας

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
αφού η ιστορία σας ανήκει
σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε

 -----------------------------------------------------------------------------------------------

Και εδώ ακούστε (χωρίς τους στίχους) ένα σύγχρονο τραγούδι που μου αρέσει πολύ  

 "Το ξημέρωμα της 17ης Νοέμβρη" από τον KingGeorge και τους yponoia.