Λειτουργία μαθητικών κοινοτήτων (μήνυμα Ραφαήλ Μπελενιώτη)

Ο μαθητής του σχολείου μας, Ραφαήλ Μπελενιώτης, αναφέρεται στο ρόλο των μαθητικών κοινοτήτων ως μοχλού δημοκρατικών διεκδικήσεων και διαδικασιών στο χώρο του σχολείου, με το παρακάτω κείμενο που απευθύνει στους συμμαθητές του.

 Χαιρετώ όλους του συμμαθητές και συμμαθήτριες,

συναγωνιστές και συναγωνίστριες, του  1^ου ΓΕΛ Πολίχνης.

   Θα έρθει  ξανά ο καιρός  που με επίσημη εντολή  από το Υπουργείο Παιδείας θα κληθούν οι μαθητές και οι μαθήτριες να αποφασίσουν και εκλέξουν μέσω  μιας εκλογικής  διαδικασίας  τους αντιπροσώπους και εκπροσώπους τους στα δεκαπενταμελή και πενταμελή συμβούλια. Δεν μας είναι κάτι το άγνωστο  αυτό. Συμβαίνει και θα συνεχίσει να συμβαίνει από τότε που καθιερώθηκε ο θεσμός των μαθητικών κοινοτήτων το 1986 ως καθαρά παιδαγωγικός θεσμός, που συνδέεται άρρηκτα με την εκπαιδευτική διαδικασία , αποτελεί το χώρο για την ανάπτυξη της μαθητικής πρωτοβουλίας μέσα στο σχολείο, αποτελεί κύτταρο δημοκρατικής ζωής, όπου, με το διάλογο και τη συμμετοχή οι μαθητές με πνεύμα συνεργασίας, ασκούνται στη δημοκρατική διαδικασία και στη συμμετοχή τους στα κοινά, μελετώντας και προτείνοντας λύσεις για τα προβλήματα που τους αφορούν και προστατεύοντας τα δικαιώματα τους.

Συμμαθητές και συμμαθήτριες,

    Επιχείρησα  να συντάξω αυτήν την ανοικτή επιστολή προς εσάς προκειμένου να σας εκθέσω μερικά –αν όχι - άγνωστα στους περισσότερους μας μάλλον αδιάφορα προβλήματα θεσμικά και τεχνικά, όπως τα έζησα  ως μαθητής της 1^ης Γενικού Λυκείου Πολίχνης  και το ρόλο που πρέπει να παίξουν τα εκλεγμένα από εμάς δεκαπενταμελή συμβούλια απέναντι σε αυτά.  Επίσης θα ήθελα να απευθύνω κάλεσμα ταυτοχρόνως, προς τη διεύθυνση που θα μας υποδεχτεί με την αρχή της σχολικής χρονιάς τον Σεπτέμβριο να λάβει υπόψη της τις ευθύνες και το παρελθόν του σχολείου μας, με ότι συνεπάγεται αυτό.         

Θέρμανση.                             

Πρώτο και κύριο (και θα ήταν παράλειψη εκ μέρους μου να μην το λάβω υπόψη) πρόβλημα του σχολείου μας είναι η θέρμανση. Είναι ίσως ένα πρόβλημα όχι τόσο τεχνικό όσο ανεπαρκούς διεκδίκησης και μιας ένοχης –ας μου επιτραπεί η έκφραση- ανοχής από τις προηγούμενες διευθύνσεις με αποτέλεσμα τη σημερινή μας κατάσταση. Χωρίς να θέλω να ρίξω ευθύνες σε κανέναν και χωρίς επικριτική διάθεση σας αναφέρω πως δεν με αφορά τόσο το παρελθόν όσο το μέλλον. Μπροστά μας ανοίγεται μια καινούρια χρονιά στην οποία μπορούμε να αγωνιστούμε με σύνεση και αξιοπρέπεια, να απευθυνθούμε στους αρμόδιους φορείς με σοβαρότητα χωρίς ακρότητες  και φυσικά να πιέσουμε όλοι μας τους πάντες, γιατί αυτό αφορά εμάς, που δεν θέλουμε να κρυώνουμε μέσα σε αίθουσα υπόγεια, που δεν ανεχόμαστε ελλιπείς απαντήσεις ως καθησυχαστικά ραβασάκια και θέλουμε ένα βιώσιμο σχολείο, τουλάχιστον ζεστό και αρνούμαστε να κρυώνουμε εν τέλει σε μια σχολική αίθουσα διδασκαλίας εν έτει 2015-16. Αναγνωρίζω τις κινήσεις των εκάστοτε διευθύνσεων όσες και όποτε και αν έγιναν με στόχο να καλυτερέψουν κάπως την κατάσταση. Αλλά αυτό δεν αρκεί.  Οι κύριοι αρμόδιοι διεύθυνσης  έχουν χρέος απέναντι μας, έχουν χρέος να φτάσουν το θέμα της θέρμανσης όσο πιο ψηλά γίνεται, η διεύθυνση πρέπει να κάνει τα αδυνατα δυνατά, ώστε οι μαθητές να μην κρυώνουν. Είναι χρέος τους και δικαίωμα μας.  Πρώτα όμως το χρέος του αγώνα πέφτει και στα εκλεγμένα δεκαπενταμελή συμβούλια. Σε εμάς τους ίδιους.. Πρώτο και επιτακτικό μέλημα του συμβουλίου που θα εκλεγεί τον Σεπτέμβριο με την αρχή της σχολικής χρονιάς θα πρέπει να είναι η Θέρμανση του σχολείου μας. Πρέπει να αγωνιστούμε, πρέπει να παλέψουμε με υπευθυνότητα σε συνεργασία με τη διεύθυνση και να επωμιστούμε ως πενταμελή και δεκαπενταμελή συμβούλια σοβαρά τις ευθύνες και τους ρόλους μας. Γιατί έχουμε χρέος απέναντι στην εκπαίδευση, απέναντι στους συμμαθητές μας που μας εμπιστεύονται και θέλουν να βάλουμε ένα τέλος στο πρόβλημα της Θέρμανσης..Τα δεκαπενταμελή και πενταμελή συμβούλια  πρέπει να  παίξουν καταλυτικό ρόλο στην επίλυση του προβλήματος. Χωρίς ακρότητες και πάντα με σύνεση.. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να φανούμε δειλοί και να αποφύγουμε τις άλλου είδους μορφές αγώνων που δεν είναι τόσο επιθυμητές σαν έσχατη προσπάθεια, όταν όλα αποτύχουν.

Εκδρομές.

Έχει καταντήσει αν όχι κωμικό ευρέως γνωστό σε όλους μας και σε άλλα σχολεία της Πολίχνης πως το σχολείο μας δεν πρωτοστατεί στις εκδρομές. Αλλά ας μιλήσουμε καλύτερα με ακρίβεια. . Οι εκπαιδευτικές εκδρομές αποτελούν αναγκαίο συμπλήρωμα της αγωγής των μαθητών, γιατί τους δίνουν τη δυνατότητα να έρθουν σε επαφή με τόπους που έχουν ιδιαίτερη μορφωτική αξία, να γνωρίσουν τα επιτεύγματα του ανθρώπου μέσα στη μακροχρόνια πορεία του πολιτισμού και να καλλιεργήσουν την κοινωνικότητά τους. Επίσης, Πραγματοποιείται μία (1) ημερήσια εκδρομή χωρίς διανυκτέρευση για τους μαθητές όλων των τάξεων των σχολείων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, οποτεδήποτε μέσα στο διδακτικό έτος, έως και δέκα (10) ημέρες από τη λήξη των μαθημάτων. Όπως και  Πραγματοποιείται μία (1) πολυήμερη εκδρομή από τους μαθητές της τελευταίας τάξης των Γενικών (ΓΕ.Λ.) και Επαγγελματικών Λυκείων (ΕΠΑ.Λ.) και της Β΄ τάξης των Επαγγελματικών Σχολών (ΕΠΑ.Σ.) στο εσωτερικό της χώρας ή σε χώρες του εξωτερικού, κατά το χρονικό διάστημα από 15 Οκτωβρίου έως 18 Δεκεμβρίου και από 1 Φεβρουαρίου έως και δέκα πέντε (15) ημέρες πριν από τη λήξη των μαθημάτων, η οποία έχει διάρκεια συνολικά μέχρι πέντε (5) εργάσιμες ημέρες. (Υπουργική Απόφαση 13324/Γ2/17−02−2006 (Φ.Ε.Κ. 206, τ.Β΄). Θα πω πως από τα παραπάνω έχουν γίνει στο παρελθόν από το σχολείο μας  προσπάθειες να επιτευχθούν όλες οι εκδρομές που ορίζονται. Αν και μερικές φορές ανεπιτυχώς και ανοργάνωτα.  Το μεγαλύτερο πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι για  την πρώτη (1^η Λυκείου) τάξη δεν πραγματοποιούνται εκδρομές. Και δε μιλάω δια εκδρομές βολτούλα παρέα με την Δευτέρα Λυκείου ή την Τρίτη, που από καλή καρδιά μας πήραν μαζί τους στην δικιά  τους εκδρομή. Μιλάω για μια ανεξάρτητη εκδρομή της πρώτης μόνο για την πρώτη.  Για μια ακόμη φορά να αναφέρω πως δεν με αφορά το παρελθόν και οι αιτίες που συνέβαινε αυτό, αν και έχω όλη την προθυμία να το ψάξω αν χρειαστεί... Με ενδιαφέρει η φετινή πρώτη που θα μας έρθει από το Γυμνάσιο. Έχουμε χρέος απέναντι τους να μην αντικρύσουν το θέαμα που ζήσαμε εμείς πέρσι. Η πρώτη τάξη δεν πήγε ούτε μια εκδρομή.  Έχουμε, έχω, χρέος αυτό να το αλλάξουμε. Σε συνεργασία πάντα με την διεύθυνση, μια ομαλή συνεργασία αλληλοσεβασμό και κατανόησης. Να αφιερώσουμε χρόνο στη μικρή αυτή τάξη να βγούνε έξω από τα κάγκελα του σχολείου, όμως αρμόζει σε κάθε μαθητή του 2015.

Δράσεις του δεκαπενταμελούς.

Και ας επιστρέψουμε..

Με τα δεκαπενταμελή συμβούλια κατοχυρώνεται η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, χωρίς καμιά αναγόρευση κυρίαρχης ιδεολογίας, η ελευθερία της έκφρασης και η αβίαστη ανάπτυξη της προσωπικότητας κάθε μαθητή με την άσκηση στη δημοκρατική διαδικασία και τη δυνατότητα σχηματισμού απόψεων για όλα τα προβλήματα που απασχολούν τους μαθητές. Επίσης υποβοηθείται το έργο της μάθησης και της αγωγής, η διπλή αυτή αποστολή του σχολείου της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Οι μαθητικές κοινότητες εκφράζουν τη θέληση των μαθητών για τη ζωή και τη λειτουργία του σχολείου. Οι μαθητές διαμορφώνουν μέσα από τις λειτουργίες των μαθητικών κοινοτήτων τις απόψεις τους και προτείνουν λύσεις στο σύλλογο των καθηγητών και τη διεύθυνση για τα προβλήματα του σχολείου (Γ2/4094/23.9.86 Δ/γή ΥΠ.Ε.Π.Θ).  Οι μαθητικές κοινότητες δηλαδή συμβάλλουν, μαζί με τους άλλους φορείς του σχολείου (διεύθυνση) , στην άνοδο του επιπέδου των σπουδών, στην καλλιέργεια των δημιουργικών κλίσεων, της πρωτοβουλίας και της υπευθυνότητας των μαθητών, στη δημιουργία γενικά ενός σχολείου που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες της νεολαίας, του λαού και του τόπου. Από κοινού με την διεύθυνση και το σύλλογο των καθηγητών, αντιμετωπίζουν και λύνουν τα προβλήματα του σχολείου, τα προβλήματα των μαθητών. Έχουν το δικαίωμα να συγκαλούν συνελεύσεις γονέων και μαθητών και να έχουν λόγο στις αποφάσεις που αφορούν τους ίδιους και τις οποίες εκδίδει η διεύθυνση. Φαίνεται καθαρά πως ο θεσμός αυτός καλύπτει και υπερκαλύπτει τα δικαιώματα μας. Και όμως υπολειτουργεί! Δεν είναι κάτι το καινούριο, ούτε συμβαίνει μόνο στο δικό μας σχολείο. Πιστεύω πως σε –αν όχι- όλα τα σχολεία  της Ελλάδος στα περισσότερα σίγουρα ο θεσμός και η Λειτουργία των μαθητικών κοινοτήτων υπολειτουργεί.  Μαθητές ψηφίζουν εν λευκώ τους συμμαθητές τους να τους εκπροσωπήσουν  χωρίς να γνωρίζουν τις προθέσεις τους. Κανείς δεν βγαίνει να μιλήσει στους συμμαθητές του για αυτά που πρόκειται να κάνει. Μα φυσικά δεν πρόκειται να κάνει τίποτα παρά μόνο να παρευρίσκεται στα λιγοστά καθήκοντα που του λένε ότι έχει. Περιορίζεται στο να οργανώσει μια τετραήμερη, ενώ μπορεί να ζητήσει  την κατοχή του σχολείου για μια μέρα και να οργανώσει ως εκλεγμένος αντιπρόσωπος μουσική βραδιά.. Και αυτό είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει απλά διαβάστε το  Φ.Ε.Κ. που αφορά τις ΜΚ : 23/1986/β-619 και θα καταλάβετε.

Εν κατακλείδι. .

Εν κατακλείδι θα επανέλθω με ένα νέο κείμενο. Αναφερόμενος σε πιο λειτουργικά προβλήματα, που αφορούν τους μαθητές  ακόμα και μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας την ώρα της διδασκαλίας. Ελπίζω όσα ανέφερα παραπάνω να μην θίξουν αλλά να προβληματίσουν και να γίνουν η αρχή στο 1^ο ΓΕΛ Πολίχνης ενός αγώνα σεβασμού και  κυριαρχίας από τα δεκαπενταμελή και πενταμελή συμβούλια αλλά και από τους μαθητές και τους γονείς ακόμα και από τους ίδιους τους καθηγητές μας. Όλοι μαζί.

Έχουμε δικαίωμα στη βιώσιμη εκπαίδευση.

Στα όνειρα, στον αγώνα και στην ελπίδα του σχολείου μας.

Για όσους νομίζουν πως το σχολείο είναι ένας τυπικός θεσμός απαντάμε δυναμικά πως: Όχι δεν είναι.

Είναι το δεύτερο μας σπίτι και θα παλέψουμε για αυτό.

Συμμαθητές και συμμαθήτριες, σας ευχαριστώ πολύ.

                                                                                                     

                                                   Ραφαήλ-Νίκος Μπελενιώτης.

                                                   Μαθητής 1^ου ΓΕΛ Πολίχνης.                                            

4/7/2015,  5:04