Ένταξη σχολών στα επιστημονικά πεδία και οι συντελεστές βαρύτητας

Αν θέλετε να δείτε πως εντάσσονται οι σχολές στα επιστημονικά πεδία και ποια μαθήματα έχουν αυξημένους  συντελεστές βαρύτητας πατήστε εδώ

Έχει βέβαια και αυτό το σύστημα εισαγωγής τα παράδοξά του. Δείτε τα εδώ

Επικαιροποιημένο (αρχές Σεπτεμβρίου) εδώ

Υλη Λατινικών Γ΄Λ για το σχολικό έτος 2015 -2016

Τα Λατινικά της Γ΄Λ τροποποιούνται ως προς την ύλη.
Δείτε εδώ την ανακοίνωση του Υπουργείου Παιδείας για το πρόγραμμα των Λατινικών για το
σχολικό έτος 2015 - 2016.

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

«Η ΡΩΜΑΝΙΑ ΚΙ ΑΝ ΕΠΕΘΑΝΕΝ, ΑΝΘΕΙ ΚΑΙ ΦΕΡΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ»

Γενοκτονία Ποντίων: Οι ορδές του Κεμάλ αφανίζουν τους Έλληνες

Γενοκτονία των Ποντίων: Οι ορδές του Κεμάλ αφανίζουν τον Μικρασιατικό Ελληνισμό

Πρόκειται για μία από τις πιο μαύρες στιγμές της Ιστορίας όχι μόνο

 για τους Έλληνες αλλά και για την ανθρωπότητα ολόκληρη. 

Με την Γενοκτονία των Ποντίων αφανίστηκε από τις πατρογονικές του 

εστίες ένα ζωηρό κομμάτι του ελληνισμού που πάλευε για την

 επιβίωσή του για περίπου 3000 χρόνια.

Ο όρος γενοκτονία δημιουργήθηκε το 1945 από τον Αμερικανό καθηγητή Λέμκιν λίγο πριν 

την Δίκη της Νυρεμβέργης για να περιγράψει τις πρακτικές που χρησιμοποίησαν οι Ναζί για 

να εξοντώσουν τους Εβραίους. Έτσι, χρησιμοποιείται από τότε για να αποδώσει την

 προσπάθεια εξόντωσης και αφανισμού, με συστηματικό τρόπο μίας φυλής-πληθυσμιακής 

ομάδας από μία συγκεκριμένη περιοχή.

Ήταν λοιπόν 19 Μαΐου του 1919 όταν ο Μουσταφά Κεμάλ, μετέπειτα Ατατούρκ (πατέρας 

των Τούρκων) αποβιβάστηκε στην Σαμψούντα προκειμένου να ξεκινήσει την δεύτερη 

ιστορικά, φάση της εξόντωσης των Ελλήνων της βόρειας Μικράς Ασίας προσπαθώντας

 επίσης να συντονίσει την αντίσταση των Τούρκων κατά της ελληνικής στρατιάς που είχε 

καταλάβει πριν από μερικές εβδομάδες την Σμύρνη.

Οι Έλληνες του Πόντου αποτελούσαν πάντοτε ένα ζωτικό κομμάτι της περιοχής και παρόλο 

που ήταν μακρυά από τον εθνικό κορμό της ελληνικής χερσονήσου και των δυτικών 

παραλίων της Μικράς Ασίας, διέγραψαν την δική τους πορεία η οποία όμως ήταν 

παράλληλη με αυτήν των υπολοίπων Ελλήνων.

Φτάνοντας στην νεώτερη Ιστορία, μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης και την πτώση 

της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας, οι Πόντιοι έγιναν ένα κομμάτι της Οθωμανικής 

Αυτοκρατορίας. Περικυκλωμένοι από Μουσουλμάνους και πολλές άλλες εθνότητες, οι Πόντιοι

 κατάφεραν να διατηρήσουν την εθνική τους συνείδηση με συνέπεια πάντα να αποτελούν για 

του Οθωμανούς Τούρκους έναν «πονοκέφαλο» για την συγκεκριμένη περιοχή.
Μπορεί πληθυσμιακά να μην ξεπέρασαν τις άλλες εθνότητες αποτελώντας περίπου το 40% 

της περιοχής, όμως οι δραστηριότητές τους, τους έκαναν κυρίαρχους στην κοινωνική και την

 οικονομική ζωή του τόπου αυτού. Συγκεντρωμένοι ως επί το πλείστον στα αστικά κέντρα, 

οι Πόντιοι το 1986 αριθμούσαν περίπου 265.000 ψυχές, μέσα σε μόλις 15 χρόνια είχαν φτάσει

 τις 330.000, ενώ στις αρχές του 20 αιώνα είχαν ξεπεράσει τις 700.000!

Οι Πόντιοι όμως δεν αναπτύχθηκαν μόνο πληθυσμιακά αλλά και πνευματικά. Ενώ το 1860

 υπήρχαν μόλις 100 σχολεία σε όλον τον Πόντο το 1919 υπολογίζονταν να ξεπερνούν τα 

1400, ενώ ανάμεσά τους ήταν και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Πώς γίνεται

 μαζί με αυτά να λείπουν τα τυπογραφεία, οι λέσχες, τα θέατρα, οι εφημερίδες και κάθε τί που 

επιβεβαιώνει το υψηλό πνευματικό επίπεδο μίας κοινωνίας. Δεν έλειπαν. Η Σαμψούντα,

Τραπεζούντα και οι άλλες ιστορικές πόλεις δεν είχαν σχεδόν τίποτα να ζηλέψουν από την 

κοινωνική και πολιτιστική ζωή πολλών ελεύθερων ευρωπαϊκών πόλεων.

Ωστόσο από το 1908 και με την χρονιά πολύ σημαντική για όλη την Οθωμανική Αυτοκρατορία,

 καθώς ένα φιλόδοξο κίνημα που προωθούσε την ισονομία μεταξύ των λαών αναδύθηκε. 

Ήταν αυτό των Νεότουρκων. Όλες οι μειονότητες έτρεφαν ελπίδες για ίση μεταχείριση επί

τέλους στην κοινωνία, κάτι όμως που δεν έγινε ποτέ. Οι Νεότουρκοι αποδείχθηκαν εθνικιστές 

και αντί της ισονομίας, στην ατζέντα τους είχαν την «κάθαρση» της Τουρκίας από όλους τους

 «ξένους».

Στο στόχαστρό τους έβαλαν κυρίως τους χριστιανικούς πληθυσμούς προκειμένου μεγάλες 

εκτάσεις της Ανατολίας να εκτουρκιστούν. Με την Ελλάδα να είναι απασχολημένη με το 

Κρητικό Ζήτημα και να μην είναι ικανή να συγκρουστεί ευθέως με την Τουρκία και σε άλλα 

μέτωπα, οι Πόντιοι και πολλοί άλλοι Έλληνες εκτοπίστηκαν και έζησαν σε μεγάλες κακουχίες

 υπό το πρόσχημα της «ασφάλειας του κράτους».

Τα «Αμελέ Ταμπουρού» σχέδιο εκπονημένο από Γερμανούς αξιωματικούς σκόπευαν να 

εξοντώσουν όλους τους άνδρες που δεν κατατάσσονταν στον τουρκικό στρατό. Τα τάγματα 

αυτἀ εργασίας έβαζαν τους άνδρες να εργαστούν σε λατομεία, ορυχεία και κατασκευές 

δρόμων κάτω από κυριολεκτικά εξοντωτικές συνθήκες. Αποτέλεσμα; Ελέχιστοι ήταν αυτοί 

που κατάφερναν να επιζήσουν. Οι περισσότεροι υπέκυπταν στην πείνα τις αρρώστιες και τις 

κακουχίες. Αυτή ήταν η ισονομία που διακήρυτταν οι Νεότουρκοι.

Κάτι τέτοιο όμως οι Πόντιοι δεν μπορούσαν να το αφήσουν έτσι. Με τον καιρό, χιλιάδες ήταν

 οι άνδρες που αποφάσισαν να καταφύγουν αντάρτες στα ψηλά και δυσπρόσιτα βουνά της 

περιοχής προκειμένου με ελάχιστα μέσα να αντιταχθούν στους Τούρκους. Το ίδιο έκαναν και

οι Αρμένιοι, όμως μέχρι το 1916 οι Τούρκοι είχαν αντιμετωπίσει τον κίνδυνο αυτό. Πώς; Mε την

 Γενοκτονία των Αρμενίων. Πλέον το πεδίο για τον Μουσταφά Κεμάλ ήταν ελεύθερο. Ωστόσο 

οι Πόντιοι δεν ήταν εύκολος αντίπαλος με συνέπεια οι αντάρτες να καταφέρουν αποφασιστικά 

χτυπήματα στον οργανωμένο εθνικιστικό στρατό, ενώ από το 1919 έτρεφαν πολλές ελπίδες

με την δημιουργία του Ποντοαρμενικού κράτους αλλά και την παρουσία του ελληνικού 

στρατού στην Μικρά Ασία.

Οι αντάρτες οργανώνονταν κυρίως σε μικρές ομάδες 15 έως 30 ατόμων για να είναι 

ευκολότερη η μετακίνησή τους αλλά και η συντήρηση των ανδρών. Όπως διαβάζουμε στην 

Ιστορία του Ελληνικού Έθνους του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου-National Geographic, 

υπολογίζεται πως περίπου το 1921 οι Πόντιοι αντάρτες στο σύνολότου ανέρχονταν σε πάνω

 από 12.000 άνδρες. Ένας μεγάλος για την εποχή αριθμός ατάκτων σκληροτράχηλων 

πατριωτών μαχητών στα νώτα της στρατιάς του Κεμάλ που δυστυχώς δεν αξιοποιήθηκε ποτέ

 από τα ελλαδικά επιτελεία.

Το βραχύβιο όμως Ποντοαρμενικό κράτος και η ελάχιστη βοήθεια από τις ελληνικές 

κυβερνήσεις οι οποίες είχαν να ασχολούνται κυρίως με την πολιτική παρά με την κρίσιμη 

κατάσταση στο μέτωπο, επέτρεψε στον Κεμάλ να προχωρήσει στην «τελική λύση».

Ενώ μέχρι πρότινος οι Έλληνες της περιοχής είχαν την αρωγή των Ρώσων, όλα άλλαξαν

 μόλις ήρθαν στην εξουσία οι Μπολσεβίκοι οι οποίοι βοήθησαν απροκάλυπτα τους Τούρκους 

με κάθε μέσο. Στον ίδιο δρόμο και οι Γερμανοί οι οποίοι προμήθευαν με πολεμικό υλικό και 

πάσης φύσεως εφόδια τις ορδές του Κεμάλ.
Καθ'όλη την διάρκεια της παραμονής του ελληνικού στρατού στην ενδοχώρα της Ανατολίας, 

ο Κεμάλ απασχολούσε τους Έλληνες με αντάρτικες επιθέσεις, ενώ ταυτόχρονα είχε την 

δυνατότητα να σφαγιάζει ολόκληρα χωριά στον Πόντο. Χαρακτηριστικό είναι πως μέχρι τη

 Μικρασιατική Καταστροφή, περίπου 200.000 Πόντιοι είχαν χάσει την ζωή του, ενώ σύμφωνα 

με άλλους ιστορικούς ο αριθμός μπορεί να ξεπερνά και τις 350.000!

Οι Πόντιοι έψαξαν για νέες πατρίδες, έτσι κατέφυγαν στην νότια Ρωσία αλλά και στην μητέρα

 Ελλάδα με την ανταλλαγή των πληθυσμών, ξεκινώντας μία νέα ζωή ενώ έδωσαν μία 

σημαντική πληθυσμιακή ανάσα στην γη της Μακεδονίας.

Η μητέρα Ελλάδα με μία σημαντική καθυστέρηση αναγνώρισε τελικά την μαύρη αυτή στιγμή

 της Ιστορίας στις 24 Φεβρουαρίου του 1994 με την Βουλή των Ελλήνων να ψηφίζει ομόφωνα 

για την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού 

Ελληνισμού.

Δεν ξεχνάμε ωστόσο πως οι αντάρτες δεν παραδόθηκαν ούτε ακολούθησαν την πορεία του 

διαλυμένου ελληνικού στρατού. Πολλοί από αυτούς αρνήθηκαν να εγκατασταθούν στο 

ελληνικό κράτος και παρέμειναν στα βουνά του Πόντου μέχρι το 1924 σχεδόν 

παρενοχλώντας τις τουρκικές αρχές δημιουργώντας σοβαρά διπλωματικά επεισόδια μεταξύ

 Ελλάδος και Τουρκίας.

Τελικά το μικρασιατικό όνειρο πέθανε μαζί με την ελληνιή παρουσία στην Ανατολία. Ο 

ελληνισμός αυτός όμως δεν πέθανε ποτέ, ήρθε στην Ελλάδα αναζωογόνησε τον κοινωνικό

 ιστό, μεγαλούργησε και βοήθησε την μητέρα πατρίδα σε κάθε δύσκολη στιγμή που
αντιμετώπισε τότε.

 .
Πηγή:http://www.iefimerida.gr/news/51256/%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%
BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%
80%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CE%
BF%CF%81%CE%B4%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%
B5%CE%BC%CE%AC%CE%BB-%CE%B1%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%
B6%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BC%CE%B9%CE%
BA%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C
-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C

Καλή επιτυχία!

Σας εύχομαι καλή επιτυχία!
Καλό κουράγιο και δύναμη!
Να ξέρετε ότι η σκέψη μου είναι κοντά σας!








Και για να χαλαρώσετε, διαβάστε τις επιδόσεις ενός επιμελούς μαθητή...
Ελπίζω μόνο να μη διαβάσατε έτσι!

ΥΛΗ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ (2014 - 2015)

1^Ο ΓΕΛ ΠΟΛΙΧΝΗΣ

ΥΛΗ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ (σχ. έτος:2014- 2015)

Α’Λ

1)        ΙΣΤΟΡΙΑ (εντός ύλης)

-           Πολιτισμοί της εγγύς Ανατολής: Αίγυπτος: 2.2 και 2.4

-           Αρχαίοι ‘Ελληνες (Ελληνική προϊστορία): Μυκηναϊκός πολιτισμός (σελ. 65 – 73)

-           Η αρχαία Ελλάδα από το 1100 ως το 323 π.Χ: α) 2.1 Ομηρική εποχή (εκτός: Η πολιτική οργάνωση από το γ), β) 2.2 Αρχαϊκή εποχή (εκτός: Η οικονομική και κοινωνική οργάνωση, ο πολιτισμός, οι Περσικοί πόλεμοι), γ) 2.3 Κλασική εποχή (εκτός του εισαγωγικού τμήματος: αρχή κεφαλαίου ως…ολοκληρώθηκε από το Μ.Αλέξανδρο και το κεφάλαιο του πολιτισμού διαγραμματικά μόνο)

-           Ελληνιστικοί χρόνοι: 2. Ο ελληνιστικός πολιτισμός: 2.1 και 2.2

-           Ρώμη: 3: Οι λαοί της Ιταλικής χερσονήσου και ο σχηματισμός του Ρωμαϊκού κράτους:  3.3 και 3.4

-           Οι μεγάλες κατακτήσεις: 2. Οι συνέπειες των κατακτήσεων: 2.2: Οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες

-           Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία (1^ος π.Χ αι.- 3^ος μ.Χ αι.): 1. Η περίοδος ακμής (27 π.Χ – 193 μ.Χ): 1.1 (μόνο: Το πολίτευμα και οι στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις), 1.2: Οι διάδοχοι του Αυγούστου (μόνο το διάταγμα του Καρακάλλα και το ρωμαϊκό δίκαιο)

-           Η ύστερη αρχαιότητα: 1.2

____________________________________________________________________

2)        ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Α. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

- σελ. 20 – 22 : α) Ποια προβλήματα θέτει ο Θουκυδίδης

 β) το πρότυπο του ηγέτη

 γ) ο υπεύθυνος πολίτης

- σελ. 24 – 26 : Μέθοδος (Θουκυδίδη)

- σελ. 30 -31 : τα πρότυπα του Ξενοφώντα + έργα (κατηγορίες έργων και τίτλοι έργων)

Β. ΚΕΙΜΕΝΟ

Ξενοφώντας:

-        Βιβλίο 2, κεφ. 1: παράγραφοι: 22 – 32

-        Βιβλίο 2, κεφ.2:  παράγραφοι: 1 – 4

-        Βιβλίο 2, κεφ. 2: παράγραφοι: 16 – 23

-        Βιβλίο 2, κεφ. 3: παράγραφοι : 11 – 16 (από μετάφραση)

-        Βιβλίο 2, κεφ. 3: παράγραφοι : 50 – 56

-        Βιβλίο 2, κεφ. 4: παράγραφοι :  1 – 17 (από μετάφραση)

Θουκυδίδης: Βιβλίο 3, κεφάλαια:  70, 74, 75

________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________

                      Γ΄Λ

 ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ (για τους ενδοσχολικά εξεταζόμενους μαθητές)

- ΚΕΦ. 1 (οικονομικά): υποκεφάλαια: 1, 2, 3, 4

- ΚΕΦ. 2 (κόμματα): υποκεφάλαια: Β: 1, 2, Γ: 1, 3 και από το Δ μόνο το

νομοθετικό και συνταγματικό έργο του Βενιζέλου

- ΚΕΦ. 3 ( προσφυγικό): υποκεφάλαια: Α: 3, 4, Β: 3, Γ:1, Δ:2, Ε: 1, 2

- ΚΕΦ. 4 (κρητικό): υποκεφάλαια: 1, 2, 3

- ΚΕΦ. 5 (παρευξείνιος ελληνισμός): υποκεφάλαιο: 2

_________________________________________________________________________________

                          ΚΕΙΜΕΝΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

    1.     Ο καιόμενος, Τάκη Σινόπουλου

    2.    Η Αποκριά, Μίλτου Σαχτούρη

    3.    Το ποτάμι, Αντώνη Σαμαράκη

    4.    13-12-43, Γιώργου Ιωάννου

    5.    Σιούλας ο ταμπάκος, Δημήτρη Χατζή

    6.    Επιστροφή στο πατρικό σπίτι, Ρέας Γαλανάκη

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΦΟΙΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΥΣΙΕΣ

Χαρακτηρισμός φοίτησης

1.1. ΕΠΑΡΚΗΣ (Π.Δ. 485/83, Υ.Α. Γ2/2209/18-03-98, Π.Δ. 60/06, Π.Δ. 50/08)

α. Αν το σύνολο των απουσιών, ανεξάρτητα από το λόγο στον οποίο οφείλονται, δεν υπερβαίνει τις πενήντα (50).

 β. Αν το σύνολο των απουσιών δεν υπερβαίνει τις εκατόν – δεκατέσσερις (114), από τις οποίες οι πάνω από τις πενήντα (50) είναι δικαιολογημένες.

γ. Με ειδική πράξη του Συλλόγου των Διδασκόντων χαρακτηρίζεται επαρκής η φοίτηση μαθητή ο οποίος σημείωσε περισσότερες από εκατόν δεκατέσσερις (114) απουσίες και όχι πέρα των εκατόν εξήντα τεσσάρων (164), με την προϋπόθεση ότι όλες οι απουσίες οι πάνω από τις πενήντα (50) είναι δικαιολογημένες ή οφείλονται σε ασθένεια που βεβαιώνεται από δημόσιο νοσηλευτικό ίδρυμα ή σχολιατρική υπηρεσία ή από οποιοδήποτε ιδιώτη γιατρό που να πιστοποιούν το είδος και τη διάρκεια της ασθένειας, έχει Γενικό Μέσο Όρο της προφορικής βαθμολογίας τουλάχιστο δεκαπέντε (15) και η διαγωγή του είναι κοσμιωτάτη.

δ. Στην περίπτωση μαθητών αθλητών που συμμετέχουν σε συγκεκριμένες διοργανώσεις (διεθνείς, πανελλήνιους αγώνες … ) με βεβαίωση της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού. Οι πραγματοποιούμενες απουσίες θεωρούνται ως μη γενόμενες (Υ.Α. Γ2/34293/13-04-2002).

Οι μαθητές, των οποίων η φοίτηση χαρακτηρίζεται επαρκής, προσέρχονται κανονικά στις προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις του Ιουνίου. Ανεπαρκής χαρακτηρίζεται η φοίτηση μαθητή που σημείωσε πάνω από πενήντα απουσίες και δεν εμπίπτει σε καμία από τις περιπτώσεις που προαναφέρθηκαν.

 Οι μαθητές, των οποίων η φοίτηση χαρακτηρίζεται ανεπαρκής, είναι υποχρεωμένοι να επαναλάβουν τη φοίτηση στην ίδια τάξη.  Για τους μαθητές, που φοιτούν στα Εσπερινά και Μουσικά Λύκεια, τα αριθμητικά όρια των 114 και 164 απουσιών για το χαρακτηρισμό της φοίτησης προσαυξάνονται κατά δεκαέξι.

Απουσίες και δικαιολόγηση αυτών

 Ο υπεύθυνος καθηγητής για την παρακολούθηση της φοίτησης των μαθητών τμήματος ή τάξεως, αφού ενημερώσει το ∆ιευθυντή του σχολείου ότι ο μαθητής συμπλήρωσε ήδη 24 απουσίες, δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες, είναι υποχρεωμένος να ενημερώνει τον κηδεμόνα με ταχυδρομική επιστολή, η οποία στέλνεται με τη μέριμνα του σχολείου από την 1η έως την 5η κάθε μήνα για τις απουσίες του μήνα που προηγήθηκε.

Για τη δικαιολόγηση απουσιών ενός μαθητή είναι απαραίτητο να προσέλθει ο κηδεμόνας στο γραφείο της Διευθύντριας στο σχολείο και να συμπληρώσει το ειδικό έντυπο, προσκομίζοντας, εφόσον υπάρχει, βεβαίωση από ιατρό.

1. Για την δικαιολόγηση απουσιών δύο ημερών, λόγω ασθένειας ή άλλων σοβαρών οικογενειακών λόγων, αρκεί ενυπόγραφο σημείωμα του κηδεμόνα που προσκομίζεται από τον ίδιο αποκλειστικά δέκα μέρες από την επιστροφή του μαθητή στο σχολείο. Με τον τρόπο αυτό ο κηδεμόνας μπορεί να δικαιολογήσει το πολύ δέκα ημέρες αθροιστικά για όλο το έτος.

2. Ο κηδεμόνας κάθε μαθητή που απουσίασε για λόγους υγείας από το σχολείο περισσότερο από δύο μέρες, είναι υποχρεωμένος να προσκομίσει ο ίδιος το βραδύτερο μέχρι και τη δεκάτη μέρα από την επιστροφή του μαθητή στο σχολείο, βεβαίωση δημοσίου νοσηλευτικού ιδρύματος ή σχολιατρικής υπηρεσίας ή οποιουδήποτε ιδιώτη γιατρού, που να πιστοποιεί το είδος και την διάρκεια της ασθένειας. Η βεβαίωση αυτή μπορεί να χρησιμεύσει ως δικαιολογητικό για τις αντίστοιχες απουσίες. Μετά την ανωτέρω προθεσμία κανένα δικαιολογητικό υποβαλλόμενο εκπρόθεσμα δεν γίνεται δεκτό. Κάθε βεβαίωση υποβάλλεται με αίτηση και καταχωρίζεται στο πρωτόκολλο απαραιτήτως.

 3. Ο κηδεμόνας μπορεί να υποβάλει δικαιολογητικά για απουσίες του μαθητή μιας ή δύο ημερών, μόνο όταν απουσιάζει σε όλη τη διάρκεια του ημερήσιου προγράμματος λειτουργίας του σχολείου. Οι μεμονωμένες ώρες (μία, δύο, τρείς κ.λ.π.) δικαιολογούνται μόνο με ιατρική βεβαίωση. Οι μέρες αυτές δεν μπορεί να είναι αθροιστικά για όλο το έτος περισσότερες των δέκα.

 4. Την πρώτη εβδομάδα κάθε μήνα, ο υπεύθυνος καθηγητής της τάξης ενημερώνει τον κηδεμόνα του οποίου το παιδί έχει ξεπεράσει τις 25 απουσίες

5. Τα δικαιολογητικά που υποβάλλονται σύμφωνα με τις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου δεν δεσμεύουν το σύλλογο, όταν ο ίδιος γνωρίζει με ικανά και επαρκή στοιχεία τους πραγματικούς λόγους απουσίας του μαθητή.

 6. Μπορεί ο Σύλλογος των διδασκόντων του Σχολείου, αποφασίζοντας σχετικά με την δικαιολόγηση απουσιών μαθητών, να κάνει δεκτά ή να απορρίπτει εκπρόθεσμα δικαιολογητικά: α. ιατρικές βεβαιώσεις, β. αιτήσεις – βεβαιώσεις κηδεμόνων που προσκομίστηκαν μετά από δέκα (10) εργάσιμες ημέρες από την επιστροφή του μαθητή στο σχολείο, εξετάζοντας κάθε περίπτωση αναλυτικά και χωριστά και έχοντας τη δυνατότητα να συγχωρήσει την εκπρόθεσμη υποβολή τους με αιτιολογημένη απόφασή του.

 7. Ο Σύλλογος των Διδασκόντων του Σχολείου έχει τη δυνατότητα να δικαιολογεί απουσίες μαθητών για λόγους υγείας, με ιατρική βεβαίωση ή χωρίς ιατρική βεβαίωση αν η πάθηση είναι εμφανής και μη χρήζουσα απόδειξης:

α. Για μεμονωμένες ή συνεχείς ώρες ημερήσιου προγράμματος και χωρίς την άδεια του Διευθυντή αν δεν καταχωρίστηκε σχετική παρατήρηση στο ημερήσιο δελτίο απουσιών (π.χ. γιατί από αμέλεια δεν ζητήθηκε άδεια ή από αμέλεια δεν καταχωρίστηκε σχετική παρατήρηση), εφόσον εξετάζοντας κάθε περίπτωση αναλυτικά και χωριστά ο σύλλογος κρίνει ότι αδικούνται άλλως οι μαθητές από υπαιτιότητα του Σχολείου,

β. για πρώτες ώρες, εφόσον δικαιολογείται η μη έγκαιρη προσέλευση στο Σχολείο (κινητικά προβλήματα – αναπηρία)